Dziś mija 25 lat od ukazania się albumu Seasons End. Debiutancki album dla Steve'a Hogarth'a w zespole, który oficjalnie stał się członkiem Marillion 1 kwietnia 1989 roku. Swój pierwszy występ zaliczył w pubie The Crooked Billet w Stoke Row 8 czerwca, przed stu osobową widownią…
Album Seasons End ukazał się 25 września 1989 roku. Aby szok po zmianie wokalisty był jeszcze większy, na pierwszy singiel wybrano kompozycje Hooks In You, która nie wiele ma wspólnego z brzmieniem Zespołu, czy klimatem tej płyty. Jednak nie powiedział bym, że jest to słabe granie. Singiel osiągnął miejsce 30 na brytyjskiej liście. Teledysk do Hooks In You, w reżyserii Nick'a Morris'a kręcono podczas występu w Brixton Academy Theatre w Londynie dla 800 członków Fan Klubu. Drugim singlem był The Uninvited Guest, które dotarło tylko do 53 miejsca. Za teledysk odpowiadał Nick Brandt. Na trzeci singiel została wybrana najciekawsza kompozycja Easter, która była już 34. Niezwykły teledysk w reżyserii Paul'a Cox'a kręcony był w The Giant's Causeway na wybrzeżu Irlandii Północnej. Na stronach B singli, znalazły się jeszcze dwie premierowe piosenki; The Release, oraz The Bell In The Sea. Obie pamiętają jeszcze sesje nagraniowe z czasów Fish’a. Ta pierwsza wywodzi się z kompozycji Tic-Tac-Toe, natomiast drugiej pierwowzorem jest kompozycja Shadows On The Barley. Podobnie było z kompozycją Berlin, która wywodzi się z kompozycji Story From A Thin Wall. Również The Space ma lekkie korzenie w utworze Sunset Hill. W utworze Berlin na saksofonie gra Phil Todd. Natomiast na flecie w utworze Easter gra Jean-Pierre Rasler. The King Of sunset Town to nie tylko pierwsza kompozycja na płycie, ale również pierwsza jaką tworzył Marillion z nowym wokalistą, podczas pierwszych przesłuchań w domu Pete’a. Co ciekawe na wersji analogowej albumu nie znalazła się piosenka After Me. Seasons End osiągnął maksymalnie 7 miejsce brytyjskiej listy przebojów. Za produkcję albumu odpowiada Nick Davis oraz sam Marillion. Nagrania odbywały się w Outside Studios w Oxfordshire, natomiast mixy w Westside Studios w Londynie.
Projekt okładki po raz pierwszy nie pochodził spod ręki Marka Wilkinsona, który postanowił kontynuować współpracę z Fishem. Na wiele lat Marillion związał się z Bill Smith Studio. Przedstawiać ma ona cztery pory roku i zmiany w przyrodzie jakie są z nimi związane. Mamy tutaj cztery elementy z poprzednich okładek; pióro na pustyni, kameleona w ogniu, czapkę jestera na tle nieba, czy portret klauna z okładki Fugazi tonący w stawie. A wszystko wieńczą w tle fale oceanu. Ma to symbolizować ostateczne zerwanie z przeszłością. Na okładce mamy jeszcze ostatni raz stare logo Marillion, które w jakiś sposób nawiązuje jeszcze do faktu, że sporo materiału powstało zanim do zespołu dołączył Steve Hogarth. Jednak już od następnych płyt na zawsze zniknęło z okładek Marillion.
Długa trasa koncertowa ruszyła natychmiast i objęła Europę, Brazylię oraz kilku krotnie USA i Kanadę. W Brazylii Marillion wystąpił na dwóch olbrzymich występach, gdzie zagrali przed 110 tysięczną widownią. Fragmenty tego występu jak i występ z Leicester zostały uwiecznione na wydawnictwie From Stoke Row To Ipanema, która dodatkowo zawierała wywiady z muzykami a przede wszystkim miała przybliżyć Fanom sylwetkę H. Co ciekawe na występach Steve Hogarth używał magicznych białych rękawiczek, które kryły przeróżne sample. Niestety Zespół ominął na trasie Polskę. Album Seasons End został odegrany w całości w dwudziestą rocznicę wydania, podczas Marillion Weekend w 2009 roku w Port Zelande oraz Montrealu.
Seasons End
25.09.1989
*****
Pierwszy album z nowym wokalistą w osobie Steve’a Hogarth’a przynosi muzykę niezwykle świeżą niemal taką, jakie jest powietrze po burzy. W tym wypadku burzą była poprzednia płyta oraz odejście Fish’a z zespołu. Muzyka powstawała bardzo szybko z dużym entuzjazmem i zrozumieniem, niemal każda kompozycja jest niezwykła. Jedynie wątpliwości może sprawiać utwór Hooks In You, który wybrany na singiel stawiał zespól w nowym bardziej hard rockowym świetle, które mogło być bardzo mylące. Utwór mówi o zazdrości i pożądaniu. Album otwierają budujące napięcie dźwięki The King Of Sunset Town, gdzie po chwili słyszymy głos nowego wokalisty Marillion. Utwór porusza temat masakry na placu Tian’anmen w 1989. Mamy tutaj przepiękną balladę Easter, która stała się niemal najważniejszym i najbardziej upragnionym na koncertach utworem Marillion, z jedną z najwspanialszych i najdłuższych solówek Steve’a Rothery’ego. Utwór dotyka problemu emigracji ze względów przesladowań religijnych. Dalej przebojowe The Uninvited Guest z sympatycznym teledyskiem. Utwór tytułowy, w którym rzeczywiście zachodzą zmiany w przyrodzie. Piosenkę Holloway Girl, którą rozpoczyna delikatna partia basu Pete’a. Kompozycja dotyka problemu traktowania kobiet w więzieniu Holloway. Berlin, który pamięta jeszcze ostatnie sesje nagrań z Fishem, dodatkowo wzbogacony brzmieniem saksofonu. Utwór ten opowiada o mężczyźnie, który zginął od kul podczas próby przekroczenia muru w Berlinie. W ręku trzymał zdjęcie dziewczyny, która byla prostytutką bez zasad i wartości. Dalej mamy akustyczną balladę After Me oraz delikatne, The Space, w którym brzmienie keyboardu Marka wznosi nas ku niebiosom i uświadamia nam jacy mali jesteśmy we wrzechświecie i jak przyziemne mamy problemy...
Voice: Steve Hogarth
Guitars: Steve Rothery
Keyboards: Mark Kelly
Bass: Pete Trewavas
Drums & Percussion: Ian Mosler
Producent: Nick Davis & Marillion
Wytwórnia: EMI
Tracklista:
The King of Sunset Town
Easter
The Uninvited Guest
Seasons End
Holloway Girl
Berlin
After Me
Hooks in You
The Space