HISTORIA

Ian Mosley urodził się 16 czerwca 1953 roku w Londynie. Pochodził z dość muzycznej rodziny, ponieważ jego ojciec był skrzypkiem Westminster Symphony Orchestra. Dzięki temu oraz zamieszkaniu w Londynie Ian miał od najmłodszych lat możliwość obcowania z muzyka. Pewnego razu, gdy ojciec zabrał Iana na jeden ze swoich występów a dokładnie na Funny Girl z Barbarą Streisand, Mosley siedział tuz koło perkusisty, którego niezwykła gra takie zrobiła na Nim wrażenie, że postanowił zostać perkusista. Jednak mimo swojej miłości do jazzu wolał grać w zespole rockowym. Bliskość, jaką mógł uzyskiwać z muzyką dzięki ojcu pozwalała mu na dobry start, ćwiczenia i poszerzania swoich możliwości z doświadczonymi muzykami. Dzięki temu także mógł wreszcie zostać prawdziwym muzykiem i perkusistą, ale to perkusistą sesyjnym. Cała wczesna kariera sceniczna Iana opierała się na tym, że był muzykiem sesyjnym, nie marzyła mu się jeszcze wtedy gra we własnym zespole, którego będzie częścią i będzie mógł wnosić swój własny nie wymuszony wkład. Dopiero, gdy dołączył do Marillion takie możliwości stały się faktem. Nim to jednak się stało udzielał się w takich zespołach jak: Walrus, który prezentował muzykę na pograniczu rocka i jazzu, The Darryl Ways Wolf, grupa Trace, która dla odmiany pochodziła z Holandii, czy wreszcie w zespole Stevea Hacketta, z którym nawiązał najdłuższą i najbardziej obiecującą współpracę. Dzięki grze w zespole Hacketta Ian mógł zwiedzić wiele miejsc grając z nim na koncertach oraz doświadczyć prawdziwej pracy w studiu, która była szczególnie trudna ze względów, że musiał robić to, co wymagał od niego Steve i to w określonym czasie. Historia jego przystąpienia do Marillion była tak złożoną jak sytuacja samego, Marillion, który już po wydaniu jednej płyty i zdobytej popularności, nie mógł pozwolić sobie na brak perkusisty przez toczącą się trasę oraz planach nagrania kolejnej płyty. Jednak sytuacja była skomplikowana przez wymuszone pozbycie się samego założyciela i perkusistę, Micka Pontiera. Jego pozbycie się wywołało wręcz klątwę, która nie pozwalała znaleźć jego odpowiedniego zastępcy i zespól zmieniał perkusistów jeszcze kilka razy. Ian Mosley na liście życzeń Marillion znalazł się właściwie dwa razy jednak za pierwszym razem miał jeszcze podpisany kontrakt ze Stevem Hackettem i nagrywał z nim kolejną płytę, dopiero za drugim razem w tajemnicy Ian pojawił się na sesji nagraniowej do kolejnej płyty Marillion "Fugazi". Chodzą jednak słuchy, że zadebiutował jednak kilka tygodni wcześniej na jednym z koncertów Marillion. Szybko się okazało ze Ian niezwykle pasuje do zespołu ze strony zarówno technicznej jak i został zaakceptowany ze strony prywatnej, sam, Fish powiedzial że po prostu podoba mu się jego poczucie humoru. Zresztą o tym wszystkim mogliśmy się przekonać szczególnie po wydaniu płyty "Fugazi", która tworzyły głownie organy Marka i właśnie perkusja Iana. W późniejszym okresie aktywność Iana poza Marillion znacznie osłabła i mogliśmy się z nim spotkać właściwie jeszcze tylko dwa razy; na projekcie Crossing The Desert formacji ukrytej pod tajemniczą nazwą Iris gdzie obok swojego kolegi z zespołu Petem Trewavasem zagrał jeszcze z Sylvainem Gouvernairem, oraz na projekcie Postmankind gdzie zagrał u boku Bena Castle, grając muzykę zbliżona do jazzu. Ian Mosley wniósł niepodważalny wkład w muzykę Marillion, która wreszcie nabrała pełnego wyrazu zaraz po jego przystąpienia do zespołu w 1984 roku. Słała się ona bardziej spójna i poukładana, a sam spokój, który dzięki niemu zespól uzyskał nie musząc już szukać kolejnego perkusisty w nieskończoność pozwoliła w przyszłości na nagranie wspaniałych płyt. Dziś grę Iana, która wręcz znów odżyła po kilku płytach możemy podziwiać na płycie "Marbles", w której Ian buduje wręcz ścianę dźwięku w takim choćby utworze jak "Oceam Cloud", zupełnie jak miało to miejsce na płytach "Fugazi", "Misplaced Childhood", czy "Brave"...
W 2007 roku ukazuje się nowy album Marillion Somewhere Else i według ludzi, którzy już słyszeli ten album Ian Mosley gra na niej naprawde wspaniale, budując niemal ściane dżwieku swoją perkusją...