W 2015 roku Fish wyruszył w trasę Farewell to Childhood z okazji 30 lecia wydania albumu Marillion Misplaced Childhood, która przedłużyła się do roku 2016. Choć trzeci album Marillion z ‘85 roku jest jednym z najważniejszych dla mnie i od niego zaczęła się moja przygoda z muzyką Marillion to na koncert w Progresji szedłem pełen obaw. Fish już w 2006 wyruszył w podobną trasę i zarówno skład jego zespołu jak i sama forma Artysty była znacznie lepsza nie teraz.
Setlistę koncertu uzupełniły m.in. dość ciekawe i nieczęsto grane na koncertach utwory z solowej twórczości Fisha jak: Pipeline, The Perception of Johny Punter czy Long Cold Day. Sala Progresji pękała w szwach a odbiór muzyki uzupełniały wyświetlane grafiki Marka Wilkinsona z okresu Misplaced Childhood co uważam było dużym plusem. Popijając piwo przy barze na głównej sali miałem przyznam się momentami ciarki na plecach jak cała sala śpiewała Kayleigh, Lavender czy Hearth Of Lothian, nawet obsługa baru nie pozostawała obojętna. W końcu nie bez powodu album Misplaced Childhood należy do najbardziej udanych w historii i odniósł taki sukces. Wiadomo nie od dziś, że Fish ma świetny kontakt z publicznością i właśnie atmosfera była największym atutem tego koncertu.
Zaledwie 2 dni wcześniej miałem okazję uczestniczyć w koncercie Steve Rothery Band w Milton Keynes, gdzie Steve i towarzyszący mu muzycy również zaprezentowali cały album Misplaced Childhood jak i kilka innych utworów z początkowego okresu Marillion, gdzie wykonanie było po prostu perfekcyjne. Zderzenie z wykonaniem tej płyty przez muzyków Fisha była dość przykrym doświadczeniem. Jednak wspomniana atmosfera zbudowana przez Fisha sprawiła, że mimo wszystko będę wspominał ten koncert pozytywnie.
W 2015 roku Fish wyruszył w trasę Farewell to Childhood z okazji 30 lecia wydania albumu Marillion Misplaced Childhood, która przedłużyła się do roku 2016. Choć trzeci album Marillion z ‘85 roku jest jednym z najważniejszych dla mnie i od niego zaczęła się moja przygoda z muzyką Marillion to na koncert w Progresji szedłem pełen obaw. Fish już w 2006 wyruszył w podobną trasę i zarówno skład jego zespołu jak i sama forma Artysty była znacznie lepsza nie teraz.
Setlistę koncertu uzupełniły m.in. dość ciekawe i nieczęsto grane na koncertach utwory z solowej twórczości Fisha jak: Pipeline, The Perception of Johny Punter czy Long Cold Day. Sala Progresji pękała w szwach a odbiór muzyki uzupełniały wyświetlane grafiki Marka Wilkinsona z okresu Misplaced Childhood co uważam było dużym plusem. Popijając piwo przy barze na głównej sali miałem przyznam się momentami ciarki na plecach jak cała sala śpiewała Kayleigh, Lavender czy Hearth Of Lothian, nawet obsługa baru nie pozostawała obojętna. W końcu nie bez powodu album Misplaced Childhood należy do najbardziej udanych w historii i odniósł taki sukces. Wiadomo nie od dziś, że Fish ma świetny kontakt z publicznością i właśnie atmosfera była największym atutem tego koncertu.
Zaledwie 2 dni wcześniej miałem okazję uczestniczyć w koncercie Steve Rothery Band w Milton Keynes, gdzie Steve i towarzyszący mu muzycy również zaprezentowali cały album Misplaced Childhood jak i kilka innych utworów z początkowego okresu Marillion, gdzie wykonanie było po prostu perfekcyjne. Zderzenie z wykonaniem tej płyty przez muzyków Fisha była dość przykrym doświadczeniem. Jednak wspomniana atmosfera zbudowana przez Fisha sprawiła, że mimo wszystko będę wspominał ten koncert pozytywnie.
setlista:
Pipeline
Feast of Consequences
Family Business
Long Cold Day
The Perception of Johnny Punter
"Misplaced Childhood":
Pseudo Silk Kimono
Kayleigh
Lavender
Bitter Suite
Heart of Lothian
Waterhole (Expresso Bongo)
Lords of the Backstage
Blind Curve
Childhoods End?
White Feather
Market Square Heroes
The Company