Dot.com (1999)

marillion.com

**** 

18.10.1999

 

Bardzo odważny eksperyment ze strony Marillion przynoszący niezwykle nowoczesną muzykę. Jak przyznał sam Marillion eksperyment ten nie do końca się udał jednak album zawiera kilka bardzo ciekawych utworów, które szczególnie w przyszłości będą dawać nam wiele satysfakcji, ponieważ niosły nadzieję (uzasadnioną) na lepsze czasy dla zespołu. Mowa tutaj przede wszystkim o dwóch ostatnich kompozycjach, które razem trwają blisko 25 minut. Interiur Lulu to bez wątpienia najważniejszy utwór na tym albumie. Lekko wyciszony, wprowadza tajemniczy nastrój, który delikatnie buduje do finału w postaci wybuchu, po którym znów następuje delikatne powolne wyciszenie. Świetny tekst i solo Rotherego. House wspaniale kontynuuje ten nastrój, snując się wręcz w jazzującym klimacie, wzbogacony trąbką. W tym utworze praktycznie pierwsza minuta niewiele się równi od dziesiątej ale jest w nim coś takiego, że mógł by się nie kończyć wcale. Przebojowe i dynamiczne Rich oraz Deserve promowały album. Ten drugi wzbogacony saksofonem. Muszę przyznać, że tym utworom naprawdę niczego nie brakuję i świetnie nadawały się do radia. Idealnym pomostem łączącym bardziej przebojowe momenty z ambitniejszą końcówką płyty są dwa wyciszone utwory; Go! oraz Enlightened. Prawdziwe perełki. Również Tumble Down the Years całkiem przyjemnie sobie płynie. Cała płyta ma naprawdę świetne i mądre teksty. Praktycznie wszystkie wyżej wymienione utwory to Marillion na naprawdę wysokim poziomie. Całość psują trochę dwa pozostałe; otwierający A Legacy, ale przede wszystkim utwór Built-in Bastard Radar.

 

Producentem płyty był sam Marillion i Steven Wilson. Za nagrania odpowiadał Steward Every. Za Miksy odpowiadają; Steven Wilson, Nick Davis, Trevor Wallis. Na saksofonie w utworze Deserve zagrał Ben Castle. Na trąbce w House oraz Deserze zagrał Neil Yates. Oklaski w utworze Rich należą do Andy Rotherham. Okładka, Carl Glover. Dziewczyna na okładce to Justine Leyland. Teksy H i John Helmer. Nagrania trwały od grudnia 98 roku do sierpnia 99 roku w Buckinghamshire.. To trzeci i ostatni album Marillion wydany przez Castle. Współpraca nie układała się już od samego początku. Wzmożona częstotliwość wydawania materiału studyjnego, mogła być związana z chęcią szybkiego wywiązania się z kontraktu. Odbiło się to jednak na jakości i popularności.

 

Nazwa płyty dot.com ma podwójne znaczenie. Nie tylko Marillion jako jeden z pierwszych zespołów na świecie stworzył swoją stronę Internetową, ale przede wszystkim, zaczął wykorzystywać Internet dla zacieśnienia więzi i kontaktu z Fanami. Najpierw poprosił Fanów by wysyłali swoje zdjęcia paszportowe, które zdobią wkładkę płyty, a następnie dzięki umieszczonemu w niej kuponowi, można było otrzymać całkiem darmowy sampler z nagraniami live, dostępnymi w sklepie Racket, oraz z załączoną epką. Jednocześnie Fani mogli wyrazić zgodę na otrzymywanie materiałów promocyjnych od Marillion. W efekcie przy wydaniu Anoraknophobi, Marillion mógł iść o krok dalej w stronę formuły pre-order, oraz ruszył z serią Cash Course skierowanej dla nowych Fanów Marillion. Zresztą album dot.com to był również muzyczny wstęp do albumu Anoraknophobia. To co nie udało się tutaj udało się na kolejnym albumie.

 

 

 

Voice: Steve Hogarth

Guitars: Steve Rothery

Keyboards: Mark Kelly

Bass: Pete Trevawas

Drums & Percussion: Ian Mosley

 

Producent: Marillion / Steven Wilson / Steward Every

Lyrics: H/John Helmer

Okładka: Carl Glover

Wytwórnia: Castle Records

 

 

 

 

3 Track Album Sampler

 

1. Deserve

2. Rich

3. A Legacy