30 lat temu ukazał się album Misplaced Childhood

30 lat temu ukazał się album Misplaced Childhood!... Najważniejszy, najdoskonalszy album, jaki zespól Marillion nagrał w całych latach osiemdziesiątych, który na dodatek odniósł największy sukces komercyjny. Kto nie zna takiej kompozycji jak Keyleigh, która stała się jednym z największych hitów lat osiemdziesiątych. Wszystko wydaje się wręcz paradoksalne biorąc pod uwagę, że album zawiera muzykę niezwykle ambitną i na dodatek jest albumem koncepcyjnym, czyli cały tworzy jedną wielką suitę. Znajdziemy  tu również Lavender oraz Heart Of Lothian, które także odniosły wielki sukces… Childhood End?.. mogło tylko powtórzyć ich sukces...

 

Już od samego początku miał to być album koncepcyjny dotykający jednego tematu, którym jest dorosły świat widziany oczami dziecka. Mamy tutaj zatem pełne emocji, wypełnione wręcz dziecięcą naiwnością i ambicjami teksty. Przekoloryzowany i romantyczny świat, przepełniony pierwszymi doświadczeniami miłosnymi i beztroskim młodzieńczym życiem, które jak każde z czasem się kończy. Musimy się zderzyć z dorosłym życiem, ale czy do końca zerwać z przeszłością?

 

Jako pierwszy tekst powstała Kayleigh, która swoją nazwę wzięła od byłej dziewczyny Fisha Kay Lee (Kay Lee była wtedy pielęgniarką, niestety zmarła 24.10.2012 roku). Piosenka oparta na niezwykle prostym riffie gitary o chwytliwym refrenie szybko trafiła do odbiorcy, stając się hitem lata, największym hitem Marillion i jednym z największych hitów lat ’80 w ogóle. Kompozycja dotarła do 2 miejsca brytyjskiej listy przebojów i tylko przez jedną charytatywną piosenkę nie osiągnęła miejsca pierwszego. Promowana udanym teledyskiem w reżyserii Clive’a Ritchardson, była też pierwszym singlem promującym album, wydanym 7 maja 1985 roku. Na stornie B znalazła się Lady Nina, którą promował teledysk w reżyserii Chips’a Chipperfield.

 

Pierwsze nagrania demo powstały w Bray w Surrey (UK), jednak za sprawą producenta Chris’a Kimsey, zespół przeniósł się do studia Hansa w zachodnim Berlinie, zlokalizowanego blisko stojącego jeszcze muru berlińskiego. W efekcie album Misplaced Childhood był najszybciej i najtaniej nagranym albumem Marillion. Nagrania trwały około 8 tygodni. Właśnie w Berlinie został nagrany teledysk do Kayleigh, gdzie zagrała poznana w jednym z berlińskich klubów Tamara Nowy, przyszła żona Fisha. W teledysku tym wystąpił również chłopiec Robert Meat, który również trafił na okładkę Misplaced Childhood i okładki wszystkich singli z tej płyty. 

 

Album Misplaced Childhood ukazał się 17 czerwca 1985 roku i już po kilku dniach stał się nr 1. Zawiera 10 kompozycji połączonych gitarową suitą, przedzieloną jedynie na stronę A i B. Kolejnym singlem był Lavender, wydany 27 sierpnia 1985 roku, promujący teledyskiem w reżyserii Clive’a Ritchardson dotarł do miejsca 5 a w główną postać wcielił się sam Fish. Ostatnim singlem był wydany 29 listopada 1985 roku Heart Of Lothian, do którego teledysk wyreżyserował Francis Megahy. Kompozycja dotarła do 29 miejsca a sam Marillion nie był przekonany do sensu jej wydania i raczej na trzeci singiel widzieli inną kompozycję. Projekt okładki Misplaced Childhood to oczywiście Mark Wilkinson, która przedstawia wspomnianego chłopca ubranego w mundur brytyjskiej wojskowej orkiestry. Po raz pierwszy na froncie okładki nie widzimy błazna, ale ten ucieka przez okno do raju na drugiej stronie, na której widzimy również kameleona w klatce oraz srokę złodziejkę z kluczem do niej. Trasa promująca album objęła resztę 1985 roku, gdzie zagrali w Europie i pierwszy raz w Japonii,  oraz jeszcze 86, gdzie prócz Europy odwiedzili również USA i Kanadę. Zespół odgrywał całe Misplaced Childhood, które po raz ostatni zabrzmiało 19 lipca w Kolonii przy okazji występów na letnich festiwalach z zespołem Queen. Sam Fish również zerwał z malowaniem twarzy podczas występów, pokazując swoje prawdziwe oblicze.

 

 

30 rocznicę wydania albumu Misplaced Childhood uczci Fish grając na koncertach cały album (podobnie jak 10 lat temu). Będziemy mogli to usłyszeć i zobaczyć również w Polsce na festiwalu Ino Rock 29 sierpnia w Inowrocławiu, oraz na jesieni: 7 listopada w dość dużej szczecińskiej Azoty Arena, 8 listopada w Gdańsku, 9 listopada w warszawskiej Progresji, oraz 11 listopada w klubie Klimat w Bielsku Białej. Więcej informacji o koncertach i biletach na: https://fish-thecompany.pl/